La cuarta semana.

Hola todos,

Aan mijn vierde week is ook alweer een einde gekomen. Nog maar 2 weken en dan zit ik alweer met m'n kont in Nederland. Ik begin toch wel een aantal dingen van Nederland te missen en dat heb ik deze week wel heel erg gemerkt. Vooral de internetverbinding van thuis mis ik! Wat een gedoe af en toe hier zeg. Soms is er helemaal geen internet, en andere keer doet internet heel sloom zodat je niet eens fatsoenlijk kunt skypen. Maarja, het hoort er allemaal maar bij. Deze week weer heel veel beleefd, maar het hoogtepunt was natuurlijk Iguazú.

Maandag hebben we eerst weer gewerkt bij het weeshuis. Poging 2! Hopen dat het nu een stuk beter gaat dan de vorige keer. We hadden er allebei nog niet heel veel zin in, maar gingen met goede moed er naartoe. Gelukkig waren er niet net zoveel kinderen als de vorige keer. Er waren er nu maar iets van 6 of 7. Een stuk rustiger dus. Toen we om 10 uur daar kwamen, zaten de kinderen nog te ontbijten. Daarna hebben we de tafel afgeruimd en zijn we gaan spelen met de kinderen. Een aantal kinderen wilden tikkertje spelen met ons. Prima! Na een tijdje tikkertje gedaan te hebben, kreeg er een kind op zijn flikker van een andere vrijwilliger dat hij niet mocht rennen. Er werd tegen ons gezegd dat we daar ook iets van moeten zeggen. Het is alleen dat ons de regels niet uitgelegd zijn, de we hebben geen idee wat er wel mag of wat niet. Daarna zijn we dus maar aan kindjes voor gaan lezen, zonder te rennen natuurlijk. De tijd ging al veel sneller dan de vorige keer, goed teken. Om half 12 mocht ik met een andere vrijwilliger een aantal kinderen van school halen. Drie kindjes van een jaar of 4 haalden we van school. Hetzelfde meisje dat me de vorige keer nog lelijk noemde, pakte nu vrolijk mijn hand vast om naar de bus toe te lopen. Wat een verandering! We gingen met de bus naar huis, anders zou het nog een uur duren voordat we thuis waren met die kinderen. Een ander meisje moest bij mij op schoot zitten, maar dat vertikte ze. Hoe koppig kan een 4-jarige zijn zeg! Pfff! Gelukkig greep de andere vrijwilliger in en kon ik bij de andere 2 gaan zitten. Eindelijk thuis, konden we gaan eten. Wij mochten ook gewoon mee eten. Deze keer was het pasta! Jammiee, niet mijn favoriete kostje! Dus alleen maar de soep gegeten. Daarna mochten Linda en ik de 'grote' kinderen naar school brengen. Zij zijn ongeveer 7 - 11 jaar oud. Wat een druktemakers! Bijna de hele weg naar school hebben ze gerend, terwijl we elke keer zeiden dat dat niet mocht. Pff.. het duurt nog even voordat ik kinderen krijg! Na even gewacht te hebben tot ze binnen waren, konden we weer terug naar het weeshuis en zijn we meteen naar huis gegaan. Daarna nog aan schoolopdrachten gewerkt.

Dinsdag hadden we vrij van het weeshuis. In Bs As is een organisatie die gratis tours geeft door Bs As. Vandaag stond er zo'n tour op de planning. Om 11 uur moesten we verzamelen op Plaza Congreso. De tour zou ongeveer 3 uur duren. Je kan het je niet voorstellen, maar het leek helemaal geen 3 uur, maar veel korter. Zo snel gaat de tijd dus. We hadden heel veel van de tour al eerder gezien, maar nu weten we tenminste waar we al foto's van hadden gemaakt. Het weer was ook nog eens super mooi.

Woensdag weer naar het weeshuis. Nu met iets minder tegenzin dan maandag. Dezelfde kinderen als maandag waren er, dus dat was wel fijn. Je merkt nu ook dat de kinderen je een beetje leren kennen. En weer eerst tikkertje gespeeld. Doe ik ook nog iets aan mijn conditie. Daarna heb ik boekjes voorgelezen aan een 3-jarig meisje. Wel leuk om al die sprookjes in het Spaans te lezen in plaats van in het Nederlands. Daarna hebben we om 12 uur weer gegeten en mochten Linda en ik de 'grote' kinderen weer naar school brengen. Dit keer wat rustiger.

Donderdag weer geen weeshuis. Reden om lekker uit te slapen dus. Vandaag was de dag dat we vertrokken naar Iguazú. Wat boodschapjes gedaan en de tas ingepakt. Nog even geskyped met Koen, papa en mama, aangezien ik die een aantal dagen niet zou spreken. Om 18.15 pakten we de taxi naar het busstation. Om 20.00 uur vertrok de bus eindelijk. En toen begon de rit van ongeveer 17 uur. We kregen wel avondeten in de bus, maar echt eten kon je het niet noemen. Het leek meer hondenvoer. Alles was namelijk koud! Koude rijs, koude tortilla, blegh! Dus het enige wat ik had gegeten was een heel klein broodje met kaas en een soort jelly puddinkje. Gelukkig waren we zo slim om zelf ook een voorraad mee te nemen, dus konden we onze maag toch nog wat vullen.

Vrijdag zouden we rond half 2 aankomen. Je zou verwachten dat je wel tussenstops krijgt tijdens zo'n lange busrit, maar nee hoor. We stopten alleen om mensen af te zetten of op te halen en dan gingen we meteen weer door. Geen 1 keer frisse lucht kunnen scheppen. Daarbij kregen we ook nog niet eens een ontbijt 's morgens in de bus. Komen we vervolgens ook nog een uur later aan dan gepland, dus we hadden berehonger. Om 4 uur was de bedoeling om naar het drielandenpunt te gaan, dus we moesten opschieten aangezien we om half 3 aankwamen. Na snel gedoucht te hebben (voor mij echt super snel, 5 minuten) gingen we eerst nog een broodje hamburger eten bij het hostel en daarna gingen we met de hele groep naar het drielandenpunt. De groep was ongeveer met 20 man. Het drielandenpunt was wel een mooi uitzicht. Je kon vanuit Argentinië naar Paraguay en Brazilië kijken, met zonsondergang. Heel mooi. Daarna zijn we met z'n vieren gaan uit eten bij een parilla. 'S avonds lagen we al op tijd in bed, omdat we allemaal kapot waren en de volgende dag al vroeg op moesten.

Zaterdag moesten we al om 7 uur ontbijten, omdat we om 8 uur zouden vertrekken naar Parque Nacional Iguazú in Argentinië. Eenmaal in dat park zijn we eerst door een klein bos gelopen, niet heel bijzonder. Daarna zijn we met een grote jeep een stuk door een groot bos gereden met een gids. Het begin was wel leuk en mooi, maar het was een beetje hetzelfde. We werden met de auto naar de boot gebracht, want we gingen varen naar de watervallen. Gelukkig was Phien zo slim om poncho's voor ons te kopen. Daarna moesten we nog een reddingsvest aan. Op het begin ging de boot heel rustig, maar daarna ging de boot echt hard. We kwamen steeds dichterbij de watervallen. Zo kon je echt hele mooie foto's maken. Uiteindelijk ging de boot zo dicht naar de watervallen toe, dat je zeiknat werd. Maar het was echt ontzettend gaaf! Lang leve de poncho's! Daarna hebben we nog heel veel gewandeld over bruggetjes om heel dicht bij de watervallen te komen. Ik heb echt nog nooit zoiets indrukwekkend gezien. Je komt eigenlijk ogen tekort, omdat je niet weet waar je moet kijken. Zo mooi! De foto's zeggen ook wel dat ik alles, maar dan ook alles knipte. Als laatste gingen we naar de grootste waterval, La Garganta del Diablo, wat de keel van de duivel betekent. Deze is echt enorm! Wat een geweld komt er van af. Nu snap ik waarom het die naam gekregen heeft. Daarna zijn we met een treintje terug gegaan en zijn we terug naar het hostel gegaan. 'S avonds zijn we nog met een aantal van de groep naar een club geweest. Dit was ook echt gezellig.

Zondag konden we gelukkig langer in bed blijven liggen. Toch nog een kort nachtje gehad aangezien ik om half 5 naar bed ging en om half 9 weer op moest staan. Vandaag was mama jarig en ik wilde haar verrassen met een skype telefoontje om 9 uur. En gelukkig was ze ook echt verrast! Daarna was het de bedoeling om om half 11 te vertrekken, maar we kregen om half 11 te horen dat we al onze spullen nog uit de kamers moesten halen voordat we gingen. Lekker geregeld dacht ik. Gelukkig had ik mijn spullen al bijna allemaal ingepakt. Daarna vertrokken we naar Brazilië om daar de watervallen te gaan bekijken. Hier kon je de watervallen allemaal van een afstand zien. Het leek allemaal een geheel. Ook heel mooi om te zien! Helaas hadden we niet veel tijd, omdat we dezelfde dag nog terug naar huis gingen.

Maandag kwamen we om half 1 terug in Bs As. Wat een lange rit! We widen naar huis gaan douchen en eten en wassen. Daarna nog even zitten skypen met papa en mama en natuurlijk ook Koen. Verder niet veel gedaan, was kapot van de reis.

Nu gaan al mijn laatste 2 weken in en ik kan het niet geloven. Volgende week zaterdag gaan we al naar huis en dat klinkt zo raar en zo dichtbij. We hebben voor de laatste 2 weken nog wel veel dingen op de planning staan, zoals naar Uruguay gaan. Daar heb ik ook echt zin in. Lijkt me heel mooi. Maar daar vertel ik jullie volgende week weer over ;)

¡Hasta la próxima vez!

Besos, Marloes